در هر انتخابات و هر جنجال سیاسی ای یک جور باید شوکه شویم! ایندفعه از جانب "خودی ها" ست!

نمی دونم چه طور میشه کسانی که قبولشون داری و با تو همفکر و هم عقیده هستن، با تو هم رأی نیستن!

فکر می کردم هم دل هم هستیم ولی مثل اینکه نیستیم! تمام معیارها و آرمان هایی که بهش اعتقاد داریم و در راستا و جهت همه ولی رأی یکی نیست!

چطور میشه!!؟ 

انگار می ترسن! انگار کم آوردن! انگار جا زدن! انگار.....انگار......انگار از این همه تناقض بین حرف و عمل عقل از سرم داره می پره!

کسی ندونه فکر می کنه آقایان و خانمها از گفتمان انقلاب و اهدافش می خواهند کوتاه بیایند! همچین بگی نگی زیر زیرکی زیرآبی می روند!

اینجا دلی اداره میشه و هر چیزی فکر و دلم رو مشغول کنه در موردش می نویسم. هر موضوعی هم میتونه باشه.

این موضوع ِ پا پس کشیدن و وادادگی دوستان بدجور داره اذیتم می کنه! شاید خودشان ندانند و نفهمند که دل امثال من رو به عنوان هم عقیده و دوست شکستند و باعث تاسفمان شده اند ولی واقعیت این است که  این کار را کرده اند و به شخصه خیلی دلم میسوزد. ما، کسانی که همه با هم پیرو ولایت بودیم و به هر فردی که دغدغه انقلاب و اعتلای وطن داشت و استادگی می کرد تا پیروزی و از هیچ کس و هیچ ابرقدرت و هیچ تحریم و هیچ هارت و پورتی نمی ترسید، علاقه داشتیم و داریم.

اما بعضی ها مثل اینکه دیگر آنچنان علاقه ای به اینطور چیزها- از نوع خالصش- ندارند. آدم فکر می کند کمی دلشان غش می خواهد! چشم و گوش و دلشان را چیزها و حرفهای الکی و موضعی و موقتی برده است. و همین باعث حیرتم است که چطور مواضع و برنامه های موقتی را نمی فهمند و آدم های این برنامه ها را ترجیح می دهند به کسانی که روی مواضع و اصولی پایداری و مقاومت می کنند که همه ما دوستداران رهبر و انقلاب به این اصول و گفتمان عشق می ورزیم و جان برایش گذاشته اند و گذاشته ایم و خواهند گذاشت.

ما سال 84 به همین اصول و گفتمان رأی دادیم. سال 88، نه دی آفریدیم. حالا چه شده است؟ چشمشان به خاطر برخی اشتباهات ترسیده؟ یا عافیت طلب شده اند؟ یا دیگر خسته شده اند از این جنس حرف زدن ها؟ دلشان کمی تفریح و ملایمت و سازش می خواهد؟ دلشان برای حرف های پفکی غنج رفته است؟ چه شده است؟؟!

چطور شده که به کسانی مایل شده اند که می دانیم در زمان فتنه - با تمام توجیهاتی که می کنند - کج دار و مریز برخورد کردند و حالا هم با وجود تمام سعی ای که در لاپوشانی دارند و کار کار می کنند - اگر چشم و گوش شنوا و بصیر داشته باشی می فهمی که - بعد از اینکه خرشان از پل گذشت دوباره در همه زمینه ها کج دار و مریز برخورد می کنند و به درد این پیچ تاریخی و مدیریت آن نمی خورند.

تاکید می کنم؛ در همه زمینه ها. و حتی حالا هم در حرفهایشان، خیلی لطیف و ملایم و با احتیاط و توسط بازی با کلمات خیلی از کارهای خوب دولت را می کوبند و اعتقادی به این کارهای خوب ندارند. و در رقابت در کسب قدرت گیر کرده اند و به درد ریاست جمهوری ایران نمی خورند.

در تعجبم که چطور ناخالصی و حرص قدرت و تناقض گویی را در کلام آدم ها نمی فهمند! شاید خودشان برای خودشان، در جاهایی کم گذاشته اند که اینطور چیزها را متوجه نمی شوند!!

امشب در خلال گشتن و خواندن مطالب کاندیداها، دو نفر خیلی خوب گفته بودند:

مدیرمسئول نشریه 9 دی تأکید کرد: در حال حاضر آقایان جلیلی و حداد کاندیداهای جریان مقاومت هستند و سایر نامزدها کاندیدای جریان سازش و ارتجاعند و بنده در این زمینه کاری به اصولگرا یا اصلاح‌طلب بودن افراد ندارم.

لینک کل مطلب: 

رسایی: جلیلی به دلیل حضور در شورای امنیت به تمام مشکلات کشور اشراف دارد.

پناهیان با اشاره به سخن یکی از نامزدهای انتخابات مبنی بر اینکه تمام مشکلات با تورم حل می‌شود، اظهار داشت: شاید از زاویه‌ای این حرف درست باشد، اما ما به دنبال کسی هستیم که حل مشکلات را با انقلابی‌گری آغاز کند.

این استاد حوزه و دانشگاه در ادامه سخنان خود درباره انقلابی‌گری با تاکید بر اینکه مردم به دنبال آرامش، زندگی مطلوب و خوشنودی هستند، تصریح کرد: آیا جزء با روحیه انقلابی می‌توان به اینجا رسید.

مشاور رئیس نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه‌ها همچنین تاکید کرد: باید کسانی در عرصه سیاست قدرت را بدست بگیرند که عمیقا به انقلابی‌گری معتقد باشند و آن را گسترش دهند.

پناهیان ابراز امیدواری کرد که گفتمان انقلاب پیروز انتخابات باشد و تصریح کرد که در این صورت مسئولیت سنگینی بر دوش انقلابیون خواهد بود.

به گفته وی اگر تفکر انقلابی به پیروزی نرسید تازه ابتدای راه است و بایستی کوشید.

این استاد حوزه و دانشگاه با انتقاد از برخی رفتارهای سیاسیون گفت: برخی انقلابی بودن را به عنوان ابزاری نگاه می‌‌کنند تا منافعشان تأمین شود و بعد از تأمین منافع این روحیه را کنار می‌گذارند.

لینک کل مطلب: 

فقر فرهنگ انقلابی در میان سخنان کاندیداها مشهود است.

/////////////

آنوقت سخت است قبول اینکه چطور بعضی ها که اصلا از ایشان انتظار نمی رفت، مایل می شوند به گفتمان یکی به نعل یکی به میخ! و با کلمات خوب و قشنگ، چقدر زشت و بد

بی معرفتی و انتخاب ناقصشان را توجیه می کنند. 

خلاصه اینکه: ما زیاران چشم یاری داشتیم. ما از دوستان انتظار بیشتری داشتیم و دلمان می خواست در راه انتخاب فرد اصلحی که بتواند با برنامه هایش و گفتمانش کشور را بهتر و سریع تر از این پیچ تاریخی عبور دهد، به ما کمک کنند. صد حیف!