درد دل های فکر! |
|
|
نوشته شده در تاریخ پنج شنبه 90/7/21 توسط مغشوش نگار
| نظر
همه بودن...منم بودم...تو هم بودی همه چی داشت تموم میشد انگار. یا نه...تازه داشت شروع میشد! من نشسته بودم. موهامو بافته بودم. سارافون آبی با بلوز سفید. تو هم نشسته بودی. روبروی من. نمی دونم چی شد یا چیزی نشد(!) ولی سرم رو انداختم پایین و رفتم تو فکر. حواسم به تو بود یکی بهت گفت حرفی بزن...چیزی بگو. تو گفتی: من دارم به این فکر می کنم که چرا سحر ناراحته؟ خودش بود....همینو می خواستم. چشمام پر اشک شد...رفتم بیرون. اومدی دنبالم ولی نیومدی طرفم. به دور دست نگاه می کردی. قد بلند و خوش اندام...مثل همیشه. اومدم طرفت...مثل همیشه! دستت رو باز کردی و اومدم بغلت. چیز عجیبی گفتی. چیزی نگفتم من حریص تر بودم. گفتی: خیلی دلتنگی کشیدی؟... انگار کاملا خبر داری! گفتم: خیلی...خیلی بالکن شده بود شبیه ورودی امامزاده...شلوغ شد...پر از آدم! راه افتادیم. دیگه یادم نیست. پارازیت افتاد وسطش...نمی تونم اطمینان کنم. دیگه ناب نیست. ولی آخرش گفتی: می دونی هنوز به خاطر تو دارم توبیخ میشم؟!
حرفها و حالات و حست عجیب بود. همش به افق نگاه می کردی ولی وقتی هم که حرف می زدی و نگاهم می کردی سیراب میشدم!
@ نمی دونم رو چه حسابی بزارم. ولی برای خودم بهتره که روش حساب باز نکنم!  مغشوش نگار بنده پیر خراباتم که لطفش دائم است***ورنه لطف شیخ و واعظ گاه هست و گاه نیست! ////// مینویسم تا آروم بشم...بلکه! حرفایی که اکثرشو خودم میفهمم و خودم می خونم. البته بعضی از حرفها رو بدم نمیاد بقیه هم بخونن! کمی حرف دل! در عجبم! تعریفتان از برنامه چیست؟! انتخاب الهه ناز [عناوین آرشیوشده] |
|
